ผมขอเล่าเรื่องของผมไว้หน่อยนะครับ คือผมเป็นเกย์ ที่รู้ตัวแต่เด็กแล้ว และเปิดเผย แต่ไม่แสดงออกมากแบบแต่งหญิง เรื่องที่ผมจะเล่าไว้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมและขอยืนยันว่าเรื่องทั้งหมดนี้ เป็นความจริง ....ผมอยากรู้ว่า ผมต้องควรทำไงดี....(เนื้อเรื่องอาจจะสับสน หรืองง ต้องขออภัยด้วยครับ อาจจะเล่าไม่เก่ง เรียบเรียงไม่เก่ง ขอบคุณครับ)
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้คบกะแฟนเก่าได้มา 3 ปี เค้าทำงาน ผมเรียนอยู่ปี2 การเจอกันครั้งแรกของเราครั้งแรกเป็นการเจอ แบบ Just sex ไม่มีอะไรมาก แต่พอหลังจากนั้นมันก็เริ่มก็ตัวเป็นความรักที่มันมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเราเริ่มคิดแล้วว่า จะเริ่มจริงจังขึ้นมา จนพอเราตกลงได้ ก็เริ่มคบกัน ซึ่งการคบกันนั้น เริ่มกันตอน มีไอโฟน 4 เป็นรุ่นแรก และคลื่นสัญญาณโทรศัพท์เป็น 3G แรกๆ ความรักของผมได้เริ่มต้นขึ้น ด้วยระยะทางที่ไกลกัน ระหว่าง ชลบุรี และเชียงใหม่ ซึ่งสำหรับผมก็ไกลนะครับ แต่ผมคิดว่าไม่ใช่อุปสรรคสักเท่าไร จนกระทั่งเราเริ่มมีการ เฟสไทม์กันเกิดขึ้น ความรักก็ตัวได้อย่างดี จนมันก่อตัวมากขึ้นเรื่อยๆ และผมก้ได้เปิดตัวกะที่บ้านผมเอง ว่าคนนี้คือแฟนผม และได้พาเค้าเข้ามานอนที่บ้าน คบกันแบบเปิดเผย ให้ผู้ใหญ่ได้รับรู้ เค้าก็ดี และเข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดี จนกระทั่งผมจับได้ ว่า มีคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องของเรา ผมก็ตัดสินใจให้ว่า เค้าจะเลือกใคร สุดท้ายเค้าก็เลือกผม วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ จากระยะทางที่ไกลกัน แต่ความรักเราไม่ไกลกันเลย วันเวลาผ่านไปปีกว่าๆ ผมก็ได้เกิดเหตุที่ผมได้ Retry จากมหาลัย ผมก็เครียดเลยว่าจะทำยังไงดี เค้าก็อยู่ข้างๆ คอยให้คำปรึกษา และพาผมไปสมัครเรียนมหาลัยเอกชนที่นึง เค้าออกค่าใช้จ่ายให้ก่อนทั้งหมด เพราะตอนนี้นเป็นช่วงที่กระทันหันมาก จึงทำให้ผมรู้สึกดี แระทับใจมากๆๆ กับคนๆนี้ และ หลังจากนั้น วันเวลาผ่านไปไม่นานผมเริ่มรับรู้อะไรบางอย่างจากตัวเค้าที่เค้าปิดบัง จนกระทั่งความจริงหลายๆ อย่างที่เค้าปิดบังไว้ เรื่องครอบครัว เรื่องอะไรต่างๆมากมาย ผมก็ให้เค้ายอมรับ แต่เค้าไม่ยอมรับ จนผมบอกเค้าว่า ผมรู้แล้วนะ เค้าเลยยอมรับออกมา และเค้าก็พูดออกมาว่า "รังเกียจไหมที่ครอบครัวเค้าเป็นแบบนี้ ไม่ใช่แบบที่เราต้องการ ทั้งทางฐานะ ทางครอบครัว ทางสังคม และอื่นๆ" ผมก้บอกไปว่า "มันไม่เกี่ยวกันสักหน่อยว่าเค้าจะเป็นยังไง ผมไม่เคยรังเกียจและไม่ได้จะเลิกคบ ผมแค่ไม่อยากให้โกหกกัน มีอะไรก็บอกกันและกัน มันจะดีหรือร้ายแค่ให้บอกกัน แค่นั้น" เรื่องนั้นก็ผ่านไป นี่เป็นการคุยกันเพื่อ เคลียร์ใจเปิดใจ เป็นครั้งที่ 2 ที่เราได้คบกันมา จนกระทั่ง ผมได้เปิดตัว กะที่บ้านเค้า เค้าพาผมเข้าบ้าน ผมก็ได้รู้จักกับทุกคนที่บ้านเค้า และก็เข้ากันด้วยดี และได้ไปบ้านกันบ่อยขึ้น โดยเค้าลงมาหาเราบ้าง แต่ส่วนมาก เราจะขึ้นไปหาเค้า ไม่ว่าจะทางเครื่องบิน รถทัวร์บ้าง ไปแค่ 2 วันก็ดีใจแล้ว เดินทางเหนื่อย เมื่อยด้วย แต่ก็ยอมไป แค่ได้เจอก้ดีใจแล้ว ความรักเราก็เริ่มมีระยะทางที่สั้นลงมา เพราะเค้าได้ย้ายมาทำงานที่ กทม และผมก็เดินทางไปหาเค้า บ่อยขึ้น เค้าเช่าหออยู่ ผมก็ไปเก็บกวาดห้อง ไปทำความสะอาด ถู เก็บกวาด ล้าง ซัก ผมดีใจนะครับที่ได้ทำ เค้ากลับมาจากที่ทำงาน เหนื่อยๆก็ช่วยบีบ ช่วยนวดให้ ชีวิตเราก็ปกติ ไปเรื่อยๆจนกระทั่ง ผมไปเจอโทศัพท์ เค้าอีกเครื่องนึง ผมก็เลยเปิดดู มันมีข้อความขึ้นมา 2 ข้อความเป็นข้อความของ สายที่โทรเข้ามา และข้อความที่บอกว่า "ทำไมโทรไปแล้วไม่รับครับ" ผมด็เลยเมมเบอร์ไว้แล้วไปตามหาความจริง ผมไม่ได้ถามเค้านะครับว่า ใครหรือว่าอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงเค้าก็ไม่บอก ผมก็เลยแอบๆ ค่อยๆแซะๆ ถาม ก้ไม่ได้คำตอบ ตามที่คิดไว้เป๊ะ จนผมเริ่มหวั่นใจ จนกระทั่งผมรู้ความจริงทั้งหมดว่าคนนี้เป็นใคร อยู่ที่ไหน ทำงานอะไร และก็ได้ไปล่วงรู้ความลับของเค้ากะคนๆนั้นมาจนได้ ซึ่งสิ่งที่ผมรู้ทำให้ผมอึ้งไปสักพักใหญ่เลย แบบสตั้นไปเลย คือ 1.เค้าคุยกันมาได้ประมาน 6 เดือนกว่า 2.เค้าเคยมีอะไรกันแล้วแต่ไม่ได้สอดใส่ 3.คนนั้นเคยมาเที่ยวหาเค้าที่ กทม 4.บทสนทนาที่เค้าคนนั้นคุยกะแฟนผม เชิงว่า แฟนผมมีแฟนอยู่แล้วแต่เหมือนว่าจะเลิก (ทั้งที่จริงแล้ว ไม่ได้เลิกกันเลย) 5.คนนั้นรักแฟนผมมากๆ ทั้งๆที่รู้ว่ามีแฟนแล้ว และนั้นคือ สิ่งที่ผมได้รับรู้มา วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมนั่งบอกกะตัวเองว่าจะทำยังไงดี ใจนึงอยากจะเคลียร์ ใจนึงก็ไม่กล้า ใจนึงก็สับสน ใจนึงก็กลัว ใจนึงก็รัก มัน สับสนปนเปประดังเบซาไปหมด ผมใช้เวลาประมาน เกือบ 2 กว่า จนผมอดทนไม่ไหว เคลียร์กัน 3 ให้มันจบไปเลย ผมก็เลย โทหาคนคนนั้นที่คุยกะแฟนผมและก็ให้เค้าฟังเงียบๆ และผมก็โทหาแฟนผม จนกระทั่งผมเอง เฉลยออกไป คนคนนั้นได้วางสายไป ผมก็ไม่ได้เคลียร์กับแฟนต่อ ผมได้วางสายไป แฟนผมก็โทหาผมแบบไม่หยุดเลย ผมก็เลยตัดใจบอกไปว่า เลิกกันเถอะ (ซึ่งผมขอบอกไว้สักนิดว่า สำหรับผม ผมใจกว้างนะครับ ด้วยระยะทางที่ไกลกัน ผมอนุญาตให้เค้า มี sex กะคนอื่นได้ แบบ one nรght stand แต่ถ้า มากกว่านั้น คือไปดูหนัง กินข้าว หรือนอกเหนือ แสดงว่าเราไม่สำคัญ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมคิดและบอกให้เค้าฟังมันเป็นสิ่งดีหรือร้ายต่อตัวผมเอง เรื่องนี้ ผมบอกตั้งแต่คบกะเค้านะครับ) หลังจากที่ผมบอกเลิกกะเค้าไป เค้าก็โทมาเรื่อยๆ ผทปิดเครื่องไม่อยากรับไม่อยากคุย จนกระทั่ง 6 โมงเช้าของวันรุ่งขึ้น มีคนมาเคาะหน้าประตูห้องนอนผม (ในบ้าน) ผมก็งัวเงียไปเปิด แล้วเค้าก็เข้ามาคุยด้วย ผมตกใจมากเลยว่าเค้าจะมาทำไม เค้ามาขอโอกาสและขอแก้ตัวให้เรายังเป็นเหมือนเดิม คบกันเหมือนเดิม เค้าลางานมา ง้อ 2 วันเต็ม อยู่ที่บ้านผมตลอด จนผมใจอ่อน ยอมให้โอกาสเค้าไป (ไม่รู้ว่าตัวเองคิดผิดหรือถูก ที่ให้โอกาสเค้าไปอีกครั้ง) แฟนผมดีใจมากๆ ที่ผมยอมให้โอกาสเค้า เค้าดีกะผมมากๆ จนกระทั่งชีวิตต้องดำเนินต่อไป เค้ากลับกทมไปทำงาน ผมก็ไปเรียน เรากลับไปจนเหมือนจะปกติแทบทุกอย่าง โดยที่เค้าเป็นคนยอมผมมากขึ้น ผมจะนิ่งๆไม่พูดไรมาก เค้าก็จพรายงานตลอดว่าเค้าทำไรที่ไหนอยู่ โทรหาบ่อยขึ้น เฟสไทม์บ่อยขึ้น ผมก็ดีใจนะครับ แต่มันก้แค่ชั่วคราว หลังจากที่ผมวางสาย ผมจะมีการคิดตลอดเวลาว่า เค้าไปทำอะไร ไปอยู่กะใครหรือป่าว โกหกเราไหม ผมเริ่มระแวง จับผิดมากขึ้น จนมันเริ่มอึดอัด เค้าก็รู้ว่าเค้าผิด เค้ายอมให้เราทำแบบนี้ เพิ่อพิสูจน์ว่าเค้ารักเราจริง ผ่านไปเป็นเวลาปีกว่า ที่ผมระแวง มันทำให้ผมกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงผมก็เลยบอกเค้าไป "เราเลิกกันเถอะ เค้ากลัว เค้าระแวง และบอกเค้าไปว่า ถ้าวันไหนบุญพาฟ้าส่งให้เรามารักกันจริงๆ เราจะกลับมารักกันได้เนอะ" เค้าก็ช่วงนั้นยุ่งๆกะงานมากขึ้น และมีปัญหาเรื่องทางบ้านนิดหน่อย เค้าก็บอกว่า "เค้ารักผมนะ เค้ายอมทำทุกอย่างที่เราสบายใจ" หลังจากนั้นเป็นช่วงที่ผมฝึกงานเตรียมตัว จบการศึกษาด้วย วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็ยังติดต่อกันอยู่เรื่อยๆ ................ เรื่องที่เล่ามา อาจจะเวิ่นเว้อหน่อยนะครับ แต่ยังไม่จบ
ผ่านไป ปีนิดๆ ผมได้เริ่มคุยกะคนคนนึง ซึ่งคนนี้เป็นคนที่เพื่อนรุ่นน้องผมแนะนำให้รู้จัก และได้คุยกันมาเรื่อยๆ เป็นเวลา เกือบปี แล้วเราก็เลิกกัน ด้วยเหตุผลที่เข้ากันไม่ได้ แต่ผมก็ยังไม่ได้ขาดการติดต่อกับแฟนเก่านะครับ จนกระทั่ง แฟนเก่าผมนัดเจอผม ผมก็คิดว่าเราพร้อมที่จะเจอเค้าอีกครั้งแล้วละ ผมก็เลยไปเจอเค้า ตอนเจอกันแฟนเก่าผม ทำตัวปกติเหมือนคนๆเดิม เค้าดีใจที่ได้เจอผมอีก แต่สิ่งที่ผมรู้สึกคือ สับสน หวั่นไหว ใจอ่อน คิดถึง อยากกอด นี่คือสิ่งที่เรารู้สึก เรายังรักเค้าหรอ จนกระทั่งมีสายของแฟนเก่าผมเข้ามา เค้าไปคุยกัน เราได้ยินทุกอย่าง คนที่โทมานั้นคือคนที่คนที่เค้ากำลังคุยๆอยู่ มันทำให้ผมหวั่นไหว ใจสั่น อยากตะโกนออกไป อยากร้องไห้ ผมบีบมือตัวเองแน่นมาก และถามว่า ทำไมรู้สึกแบบนั้น ผมนั่งครุ่นคิดกะตัวเองสักพักใหญ่ จนขอตัวกลับบ้าน ระหว่างทางผมก็น้ำตาไหลออกมาเอง และก็มารู้ตัวเองว่าเรายังรักเค้าอยู่.........ผมได้มานั่งคิดว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา เป็นเวลา 2 ปี ไม่ได้ช่วยให้ผมลืมได้เลยใช่ไหม ทำไม????? ผมอยากรู้ว่า ผมควรทำไงดี แนะนำผมทีได้ไหม ___มารู้ตัวว่ายังรักแฟนเก่าอยู่___
ยังรักแฟนเก่า ห่างกันไปก็นาน แล้วทำไมเราเพิ่งรู้ตัว
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้คบกะแฟนเก่าได้มา 3 ปี เค้าทำงาน ผมเรียนอยู่ปี2 การเจอกันครั้งแรกของเราครั้งแรกเป็นการเจอ แบบ Just sex ไม่มีอะไรมาก แต่พอหลังจากนั้นมันก็เริ่มก็ตัวเป็นความรักที่มันมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเราเริ่มคิดแล้วว่า จะเริ่มจริงจังขึ้นมา จนพอเราตกลงได้ ก็เริ่มคบกัน ซึ่งการคบกันนั้น เริ่มกันตอน มีไอโฟน 4 เป็นรุ่นแรก และคลื่นสัญญาณโทรศัพท์เป็น 3G แรกๆ ความรักของผมได้เริ่มต้นขึ้น ด้วยระยะทางที่ไกลกัน ระหว่าง ชลบุรี และเชียงใหม่ ซึ่งสำหรับผมก็ไกลนะครับ แต่ผมคิดว่าไม่ใช่อุปสรรคสักเท่าไร จนกระทั่งเราเริ่มมีการ เฟสไทม์กันเกิดขึ้น ความรักก็ตัวได้อย่างดี จนมันก่อตัวมากขึ้นเรื่อยๆ และผมก้ได้เปิดตัวกะที่บ้านผมเอง ว่าคนนี้คือแฟนผม และได้พาเค้าเข้ามานอนที่บ้าน คบกันแบบเปิดเผย ให้ผู้ใหญ่ได้รับรู้ เค้าก็ดี และเข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดี จนกระทั่งผมจับได้ ว่า มีคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องของเรา ผมก็ตัดสินใจให้ว่า เค้าจะเลือกใคร สุดท้ายเค้าก็เลือกผม วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ จากระยะทางที่ไกลกัน แต่ความรักเราไม่ไกลกันเลย วันเวลาผ่านไปปีกว่าๆ ผมก็ได้เกิดเหตุที่ผมได้ Retry จากมหาลัย ผมก็เครียดเลยว่าจะทำยังไงดี เค้าก็อยู่ข้างๆ คอยให้คำปรึกษา และพาผมไปสมัครเรียนมหาลัยเอกชนที่นึง เค้าออกค่าใช้จ่ายให้ก่อนทั้งหมด เพราะตอนนี้นเป็นช่วงที่กระทันหันมาก จึงทำให้ผมรู้สึกดี แระทับใจมากๆๆ กับคนๆนี้ และ หลังจากนั้น วันเวลาผ่านไปไม่นานผมเริ่มรับรู้อะไรบางอย่างจากตัวเค้าที่เค้าปิดบัง จนกระทั่งความจริงหลายๆ อย่างที่เค้าปิดบังไว้ เรื่องครอบครัว เรื่องอะไรต่างๆมากมาย ผมก็ให้เค้ายอมรับ แต่เค้าไม่ยอมรับ จนผมบอกเค้าว่า ผมรู้แล้วนะ เค้าเลยยอมรับออกมา และเค้าก็พูดออกมาว่า "รังเกียจไหมที่ครอบครัวเค้าเป็นแบบนี้ ไม่ใช่แบบที่เราต้องการ ทั้งทางฐานะ ทางครอบครัว ทางสังคม และอื่นๆ" ผมก้บอกไปว่า "มันไม่เกี่ยวกันสักหน่อยว่าเค้าจะเป็นยังไง ผมไม่เคยรังเกียจและไม่ได้จะเลิกคบ ผมแค่ไม่อยากให้โกหกกัน มีอะไรก็บอกกันและกัน มันจะดีหรือร้ายแค่ให้บอกกัน แค่นั้น" เรื่องนั้นก็ผ่านไป นี่เป็นการคุยกันเพื่อ เคลียร์ใจเปิดใจ เป็นครั้งที่ 2 ที่เราได้คบกันมา จนกระทั่ง ผมได้เปิดตัว กะที่บ้านเค้า เค้าพาผมเข้าบ้าน ผมก็ได้รู้จักกับทุกคนที่บ้านเค้า และก็เข้ากันด้วยดี และได้ไปบ้านกันบ่อยขึ้น โดยเค้าลงมาหาเราบ้าง แต่ส่วนมาก เราจะขึ้นไปหาเค้า ไม่ว่าจะทางเครื่องบิน รถทัวร์บ้าง ไปแค่ 2 วันก็ดีใจแล้ว เดินทางเหนื่อย เมื่อยด้วย แต่ก็ยอมไป แค่ได้เจอก้ดีใจแล้ว ความรักเราก็เริ่มมีระยะทางที่สั้นลงมา เพราะเค้าได้ย้ายมาทำงานที่ กทม และผมก็เดินทางไปหาเค้า บ่อยขึ้น เค้าเช่าหออยู่ ผมก็ไปเก็บกวาดห้อง ไปทำความสะอาด ถู เก็บกวาด ล้าง ซัก ผมดีใจนะครับที่ได้ทำ เค้ากลับมาจากที่ทำงาน เหนื่อยๆก็ช่วยบีบ ช่วยนวดให้ ชีวิตเราก็ปกติ ไปเรื่อยๆจนกระทั่ง ผมไปเจอโทศัพท์ เค้าอีกเครื่องนึง ผมก็เลยเปิดดู มันมีข้อความขึ้นมา 2 ข้อความเป็นข้อความของ สายที่โทรเข้ามา และข้อความที่บอกว่า "ทำไมโทรไปแล้วไม่รับครับ" ผมด็เลยเมมเบอร์ไว้แล้วไปตามหาความจริง ผมไม่ได้ถามเค้านะครับว่า ใครหรือว่าอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงเค้าก็ไม่บอก ผมก็เลยแอบๆ ค่อยๆแซะๆ ถาม ก้ไม่ได้คำตอบ ตามที่คิดไว้เป๊ะ จนผมเริ่มหวั่นใจ จนกระทั่งผมรู้ความจริงทั้งหมดว่าคนนี้เป็นใคร อยู่ที่ไหน ทำงานอะไร และก็ได้ไปล่วงรู้ความลับของเค้ากะคนๆนั้นมาจนได้ ซึ่งสิ่งที่ผมรู้ทำให้ผมอึ้งไปสักพักใหญ่เลย แบบสตั้นไปเลย คือ 1.เค้าคุยกันมาได้ประมาน 6 เดือนกว่า 2.เค้าเคยมีอะไรกันแล้วแต่ไม่ได้สอดใส่ 3.คนนั้นเคยมาเที่ยวหาเค้าที่ กทม 4.บทสนทนาที่เค้าคนนั้นคุยกะแฟนผม เชิงว่า แฟนผมมีแฟนอยู่แล้วแต่เหมือนว่าจะเลิก (ทั้งที่จริงแล้ว ไม่ได้เลิกกันเลย) 5.คนนั้นรักแฟนผมมากๆ ทั้งๆที่รู้ว่ามีแฟนแล้ว และนั้นคือ สิ่งที่ผมได้รับรู้มา วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมนั่งบอกกะตัวเองว่าจะทำยังไงดี ใจนึงอยากจะเคลียร์ ใจนึงก็ไม่กล้า ใจนึงก็สับสน ใจนึงก็กลัว ใจนึงก็รัก มัน สับสนปนเปประดังเบซาไปหมด ผมใช้เวลาประมาน เกือบ 2 กว่า จนผมอดทนไม่ไหว เคลียร์กัน 3 ให้มันจบไปเลย ผมก็เลย โทหาคนคนนั้นที่คุยกะแฟนผมและก็ให้เค้าฟังเงียบๆ และผมก็โทหาแฟนผม จนกระทั่งผมเอง เฉลยออกไป คนคนนั้นได้วางสายไป ผมก็ไม่ได้เคลียร์กับแฟนต่อ ผมได้วางสายไป แฟนผมก็โทหาผมแบบไม่หยุดเลย ผมก็เลยตัดใจบอกไปว่า เลิกกันเถอะ (ซึ่งผมขอบอกไว้สักนิดว่า สำหรับผม ผมใจกว้างนะครับ ด้วยระยะทางที่ไกลกัน ผมอนุญาตให้เค้า มี sex กะคนอื่นได้ แบบ one nรght stand แต่ถ้า มากกว่านั้น คือไปดูหนัง กินข้าว หรือนอกเหนือ แสดงว่าเราไม่สำคัญ ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมคิดและบอกให้เค้าฟังมันเป็นสิ่งดีหรือร้ายต่อตัวผมเอง เรื่องนี้ ผมบอกตั้งแต่คบกะเค้านะครับ) หลังจากที่ผมบอกเลิกกะเค้าไป เค้าก็โทมาเรื่อยๆ ผทปิดเครื่องไม่อยากรับไม่อยากคุย จนกระทั่ง 6 โมงเช้าของวันรุ่งขึ้น มีคนมาเคาะหน้าประตูห้องนอนผม (ในบ้าน) ผมก็งัวเงียไปเปิด แล้วเค้าก็เข้ามาคุยด้วย ผมตกใจมากเลยว่าเค้าจะมาทำไม เค้ามาขอโอกาสและขอแก้ตัวให้เรายังเป็นเหมือนเดิม คบกันเหมือนเดิม เค้าลางานมา ง้อ 2 วันเต็ม อยู่ที่บ้านผมตลอด จนผมใจอ่อน ยอมให้โอกาสเค้าไป (ไม่รู้ว่าตัวเองคิดผิดหรือถูก ที่ให้โอกาสเค้าไปอีกครั้ง) แฟนผมดีใจมากๆ ที่ผมยอมให้โอกาสเค้า เค้าดีกะผมมากๆ จนกระทั่งชีวิตต้องดำเนินต่อไป เค้ากลับกทมไปทำงาน ผมก็ไปเรียน เรากลับไปจนเหมือนจะปกติแทบทุกอย่าง โดยที่เค้าเป็นคนยอมผมมากขึ้น ผมจะนิ่งๆไม่พูดไรมาก เค้าก็จพรายงานตลอดว่าเค้าทำไรที่ไหนอยู่ โทรหาบ่อยขึ้น เฟสไทม์บ่อยขึ้น ผมก็ดีใจนะครับ แต่มันก้แค่ชั่วคราว หลังจากที่ผมวางสาย ผมจะมีการคิดตลอดเวลาว่า เค้าไปทำอะไร ไปอยู่กะใครหรือป่าว โกหกเราไหม ผมเริ่มระแวง จับผิดมากขึ้น จนมันเริ่มอึดอัด เค้าก็รู้ว่าเค้าผิด เค้ายอมให้เราทำแบบนี้ เพิ่อพิสูจน์ว่าเค้ารักเราจริง ผ่านไปเป็นเวลาปีกว่า ที่ผมระแวง มันทำให้ผมกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงผมก็เลยบอกเค้าไป "เราเลิกกันเถอะ เค้ากลัว เค้าระแวง และบอกเค้าไปว่า ถ้าวันไหนบุญพาฟ้าส่งให้เรามารักกันจริงๆ เราจะกลับมารักกันได้เนอะ" เค้าก็ช่วงนั้นยุ่งๆกะงานมากขึ้น และมีปัญหาเรื่องทางบ้านนิดหน่อย เค้าก็บอกว่า "เค้ารักผมนะ เค้ายอมทำทุกอย่างที่เราสบายใจ" หลังจากนั้นเป็นช่วงที่ผมฝึกงานเตรียมตัว จบการศึกษาด้วย วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็ยังติดต่อกันอยู่เรื่อยๆ ................ เรื่องที่เล่ามา อาจจะเวิ่นเว้อหน่อยนะครับ แต่ยังไม่จบ
ผ่านไป ปีนิดๆ ผมได้เริ่มคุยกะคนคนนึง ซึ่งคนนี้เป็นคนที่เพื่อนรุ่นน้องผมแนะนำให้รู้จัก และได้คุยกันมาเรื่อยๆ เป็นเวลา เกือบปี แล้วเราก็เลิกกัน ด้วยเหตุผลที่เข้ากันไม่ได้ แต่ผมก็ยังไม่ได้ขาดการติดต่อกับแฟนเก่านะครับ จนกระทั่ง แฟนเก่าผมนัดเจอผม ผมก็คิดว่าเราพร้อมที่จะเจอเค้าอีกครั้งแล้วละ ผมก็เลยไปเจอเค้า ตอนเจอกันแฟนเก่าผม ทำตัวปกติเหมือนคนๆเดิม เค้าดีใจที่ได้เจอผมอีก แต่สิ่งที่ผมรู้สึกคือ สับสน หวั่นไหว ใจอ่อน คิดถึง อยากกอด นี่คือสิ่งที่เรารู้สึก เรายังรักเค้าหรอ จนกระทั่งมีสายของแฟนเก่าผมเข้ามา เค้าไปคุยกัน เราได้ยินทุกอย่าง คนที่โทมานั้นคือคนที่คนที่เค้ากำลังคุยๆอยู่ มันทำให้ผมหวั่นไหว ใจสั่น อยากตะโกนออกไป อยากร้องไห้ ผมบีบมือตัวเองแน่นมาก และถามว่า ทำไมรู้สึกแบบนั้น ผมนั่งครุ่นคิดกะตัวเองสักพักใหญ่ จนขอตัวกลับบ้าน ระหว่างทางผมก็น้ำตาไหลออกมาเอง และก็มารู้ตัวเองว่าเรายังรักเค้าอยู่.........ผมได้มานั่งคิดว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา เป็นเวลา 2 ปี ไม่ได้ช่วยให้ผมลืมได้เลยใช่ไหม ทำไม????? ผมอยากรู้ว่า ผมควรทำไงดี แนะนำผมทีได้ไหม ___มารู้ตัวว่ายังรักแฟนเก่าอยู่___